«List z frontu — relacja z życia żołnierza Adolfka»

31-I-1915, 11 godz. wiecz.
Kochana Bronia! Dziękuję ci za twój list, który dziś otrzymałem. Otrzymałem w ten moment, gdy wybierałem się na dyżur bliżej do pozycji. Teraz siedzę z oficerami w chacie, naokoło cicho. Strzelaniny niema. Będę spał na słomie na podłodze podrząd z oficer., pokrywać się paltem. Będę karmić wszów i pchły. Zaraz zjedliśmy jęcznicę i pijemy herbatę. Jestem żyw i zdrów. Piszcie do mnie częściej. Popraw się z algebry, a z niemieckiego możesz i dwuj mieć, bo teraz nie w modzie. Nie złość mamusi, pożałuj jej zdrowia. Ucałuj ode mnie wszystkich - mamę, papę, Kostusię, Marusię itd. Pogoda u nas ciepła, sniegu już niema, ale zato błoto - nie daj Boże jak wlezie gdzie noga, to nie można wyciągnąć. Tymczasem uściskam cię, Adolfek.

Перевод:
31.01.1915, 11 часов вечера
Дорогая Броня! Спасибо за твое письмо, которое я получил сегодня. Получил я его в тот момент, когда выбирался на дежурство ближе к позициям. Сейчас сидим с офицерами в хате, вокруг тихо. Не стреляют. Буду спать на соломе на полу вповалку с офицер[ами], укроюсь пальто. Буду кормить вшей и блох. Сейчас мы съели яичницу и пьем чай. Я жив-здоров. Пишите мне почаще. Исправляй алгебру, а по немецкому можешь и двояки иметь – он теперь не в моде. Не зли мамусю, пожалей ее здоровье. Поцелуй от меня всех – маму, папу, Костусю, Марусю и т.д. Погода у нас теплая, снега уже нет, но зато грязь - не дай Бог, если влезешь куда-нибудь ногой, то не вытащишь. Пока, обнимаю тебя. Адольфик